lis 13, 2015
Polska Rama Kwalifikacji przedstawia sposób uporządkowania wszystkich kwalifikacji. PRK obejmuje edukację ogólną, wyższą i zawodową, w tym edukację pozaformalną (szkolenia, kursy, itd.). Podobnie jak Europejska Rama Kwalifikacji, polski odpowiednik ma osiem poziomów.
Każdy z poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji jest opisany za pomocą ogólnych wymagań, które trzeba spełniać, aby uzyskać kwalifikację na danym poziomie. Poziomy PRK odzwierciedlają postępy osiągane przez osobę uczącą się w trzech zakresach: wiedza (to, co ktoś zna i rozumie), umiejętności (to, co ktoś potrafi), kompetencje społeczne (to, do czego ktoś jest gotów; postawa). Dodatkowo opisy wymagań na każdym poziomie mają różne stopnie szczegółowości. W pierwszej kolejności są to uniwersalne charakterystyki poziomów dotyczących wszystkich rodzajów edukacji. Następnie są to bardziej szczegółowe charakterystyki poziomów typowe dla kształcenia ogólnego, zawodowego i wyższego. W trzeciej kolejności są to zapisy najbardziej szczegółowe. Przykładowo w szkolnictwie wyższym odnoszą się do jednego z ośmiu obszarów kształcenia, w oświacie do wymagań konkretnego przedmiotu. Do najbardziej szczegółowych opisów zaliczamy również ramy sektorowe odnoszące się do wymagań w danej branży.
Kwalifikacja z przypisanym numerem odpowiadającym PRK, będzie wpisana do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji. Taki rejestr będzie dostępny w Internecie. Przy wyborze szkoły lub szkolenia każdy będzie mógł się dowiedzieć jaki numer będzie widniał na dyplomie lub certyfikacie oraz co powinien wiedzieć i potrafić po zakończeniu nauki.
Źródło: http://www.kwalifikacje.edu.pl/download/krk_w_pigulce/Kwalifikacje_dla_kazdego.pdf
lis 6, 2015
Europejskie ramy kwalifikacji są wspólnymi europejskimi ramami odniesienia, które wiążą systemy kwalifikacji poszczególnych krajów. Ramy są narzędziem, które ułatwia zrozumienie i porządkowanie kwalifikacji w różnych państwach i systemach w Europie. Umożliwiają zatem porównywanie wykształcenia i umiejętności, które kryją się za dyplomami z różnych państw.
Prowadzi to do powstania jednego, spójnego, unijnego rynku pracy, w którym zdobywane dyplomy lub certyfikaty IT będą zrozumiałe i przejrzyste dla pracodawców z innych państw naszego kontynentu. W praktyce oznacza to zwiększenie możliwości przemieszczania się studentów i pracowników między krajami. Dlatego promocja mobilności obywateli pomiędzy krajami oraz ułatwienie im uczenia się przez całe życie to dwa główne cele europejskich ram kwalifikacji.
Europejska rama kwalifikacji składa się z ośmiu poziomów, które obejmują pełną skalę kwalifikacji: od poziomów podstawowych do zaawansowanych. Przykładowo poziom 1 to świadectwo ukończenia szkoły, poziom 8 to doktorat. Europejskie ramy kwalifikacji obejmują wszystkie poziomy kwalifikacji uzyskane podczas kształcenia ogólnego, zawodowego oraz akademickiego. Dodatkowo obejmują kwalifikacje uzyskane w ramach kształcenia i szkolenia IT początkowego oraz ustawicznego.
Poziomy kwalifikacji opisane są językiem efektów uczenia się w celu umożliwienia porównywania kwalifikacji i współpracy pomiędzy krajami i instytucjami. Efekty uczenia definiowane są jako to, co uczący się wie, rozumie i potrafi wykonać po zakończeniu procesu uczenia się. Efekty uczenia zostały sklasyfikowane w trzech kategoriach: wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne. Oznacza to, że kwalifikacje obejmują wiedzę teoretyczną, umiejętności praktyczne i techniczne oraz kompetencje społeczne, które rozstrzygają o zdolności do pracy w grupie.
Każdy z poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji jest opisany za pomocą ogólnych wymagań, które trzeba spełniać, aby uzyskać kwalifikację na danym poziomie. Poziomy PRK odzwierciedlają postępy osiągane przez osobę uczącą się w trzech zakresach: wiedza (to, co ktoś zna i rozumie), umiejętności (to, co ktoś potrafi), kompetencje społeczne (to, do czego ktoś jest gotów; postawa). Dodatkowo opisy wymagań na każdym poziomie mają różne stopnie szczegółowości. W pierwszej kolejności są to uniwersalne charakterystyki poziomów dotyczących wszystkich rodzajów edukacji. Następnie są to bardziej szczegółowe charakterystyki poziomów typowe dla kształcenia ogólnego, zawodowego i wyższego. W trzeciej kolejności są to zapisy najbardziej szczegółowe. Przykładowo w szkolnictwie wyższym odnoszą się do jednego z ośmiu obszarów kształcenia, w oświacie do wymagań konkretnego przedmiotu. Do najbardziej szczegółowych opisów zaliczamy również ramy sektorowe odnoszące się do wymagań w danej branży.